«Κυριακή της Ορθοδοξίας - Σχολικό Μνημόσυνο - Διατήρηση της σχολικής παράδοσης»

Λυκούδι, ΣΧΟΛΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ 2014

Κυρίες και κύριοι…

Εάν έχει νόημα να αναφερθώ σήμερα σε μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της προεδρικής θητείας μου, λίγο πριν λήξει, θα ξεχώριζα-χωρίς δεύτερη σκέψη- τα εξαιρετικά συναισθήματα που ζούσα κατά τη διοργάνωση του Σχολικού μας Μνημόσυνου.

Η συνάντηση του Χωριού μας με τη σχολική εκπαίδευση-και μάλιστα σε συνθήκες ξένης κυριαρχίας-έχει τα χαρακτηριστικά μεγάλου ιστορικού γεγονότος. Η βαθύτερη συνειδητοποίησή του κάθε φορά που η Τοπική Κοινότητα διοργανώνει το Σχολικό Μνημόσυνο, ως Μνήμη και Συνέχεια, φορτίζει συγκινησιακά ακόμα περισσότερο.

Κυρίες και κύριοι…

Η εικόνα του τότε κόσμου ήταν, βέβαια, ριζικά διαφορετική από τη σημερινή. Στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και στη Χώρα μας, παντού. Αυτοκρατορίες έδυαν στη δύση της ύπαρξης τους. Νεογέννητα εθνικά κράτη πρωτο-αντίκρυζαν τον ήλιο της Ιστορίας. Για το Νεοελληνικό κράτος η δική του εθνογένεση αποδείχθηκε δύσκολη γέννα. Η περιοχή μας, το γνωρίζετε όλοι, παρέμεινε σε καθεστώς οθωμανικής κυριαρχίας έως το 1912. Και είναι, πράγματι, κατόρθωμα να κινηθεί κανείς -μέσα σε ένα τέτοιο ιστορικό περιβάλλον- όπως κινήθηκε ο τότε ιερέας του Χωριού μας, παπα-Αλέξης, και να πετύχει την ίδρυση του Μονοτάξιου Σχολείου Λυκουδίου το 1885. Η σχετική αφήγηση είναι λίγο-πολύ γνωστή.

Ο παπα-Αλέξης φτάνει μέχρι και το Άγιο Όρος για οικονομική βοήθεια. Αντί χρημάτων του προσφέρουν άμφια, καλοδεχούμενα και αυτά. Τα πουλάει στις Μονές Ολυμπιώτισσας και Σπαρμού. Για την ανέγερση, όμως, του Σχολείου χρειάζονται περισσότερα. Οι δυσκολίες παραμένουν…

Το σπίτι αυτό πώς θα κτιστεί
Τις πόρτες ποιος θα βάλει
Που ’ναι τα χέρια λιγοστά
Κι ασήκωτες οι πέτρες

Αγωνιά στο δικό του «Χτίσιμο» ο ποιητής της Ρωμιοσύνης Γιάννης Ρίτσος.
Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις, απαντά η ίδια Μούσα του Ποιητή, και συνεχίζει:

Σώπα, τα χέρια στη δουλειά
Τρανεύουν κι αυγαταίνουν
Και μην ξεχνάς, ολονυχτίς
Βοηθάν κι οι αποθαμένοι

Οι Αποθαμένοι!

Η ιδέα να καθιερωθεί Σχολικό Μνημόσυνο εις μνήμη των αποθαμένων συγγενών μας και υπέρ της ανέγερσης και λειτουργίας του Σχολείου, γίνεται Σχολείο για τις κατοπινές γενιές.
Η καθιέρωση του Μνημόσυνου λύνει προβλήματα οικονομικών πόρων και καλλιεργεί συγχρόνως την αρετή της προσφοράς υπέρ των κοινωνικών αγαθών, όπως είναι η Παιδεία.
Αποτελεί και για μας σήμερα ισχυρή ηθική δέσμευση έναντι των προγόνων μας και ιερή υπόσχεση ότι θα προσέχουμε σαν τα μάτια μας το σημερινό Δημοτικό Σχολείο. Το Σχολείο μας.! 

Μαζί και στις Απόκριες

Χορευτικό Συγκρότημα του Συλλόγου μας της περιόδου 1978-1979

Μία συγκινητική φωτογραφία του χορευτικού συγκροτήματος του Συλλόγου μας που μας εστάλη στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο tolykoudi@gmail.com  από την Πρωτοχρονιά της περιόδου 1978-1979 στην κεντρική πλατεία του Χωριού μας.

 

Διακρίνονται κατα σειρά : Χατζής Νικόλαος του Ανδρέα, Τσιγάρα Αγαθή,Τσιαντές Αθανάσιος(Ελασσόνα), Χατζή Κατερίνα, Καραβαγγέλης Απόστολος, Γκανάτσιου Παρασκευή, Γκόγκος Μιχάλης και Μπαλανίκα Βασιλική ή Αρτεμις.

Η Φιλαρμονική του Δήμου Ελασσόνας στο χωριό μας 22-12-2013

Με τόν ήλιο να δύει πίσω απο τα παγερά γκρίζα σπίτια του χωριού και το γέρο Όλυμπο να δεσπόζει επιβλητικά, η Φιλαρμονική του Δήμου Ελασσόνας με ένα όμορφο σύνολο παιδιών,με ευγένεια και ελπίδα λάμψης στα μάτια ξεπρόβαλε και δημιούργησε μέσα στο χειμερινό τοπίο με τους ήχους της μουσικής της, μια αίσθηση Χριστουγενιάτικης ιστορίας. Έδωσε την ευκαιρία στον κόσμο του χωριού μας να απολαύσουν τα Χριστουγενιάτικα κάλαντα και να αισθανθούν ένα ταξίδι αναμνήσεων και ευτυχισμένου νέου κόσμου (Έτους). Ευχαριστούμε τους συντελεστές αυτής της προσπάθειας για το όμορφο μαγικό ταξίδι των ήχων που μας χάρισαν και τους ευχόμαστε για τον νέο χρόνο Δημιουργία - Ελπίδα και Αγάπη.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

ΛΥΚΟΥΔΙΟΥ-ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ 

         ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ                

       Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ            

 Καραβαγγέλης Αλέξης     

ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ ΣΤΟ ΛΥΚΟΥΔΙ

ΛΥΚΟΥΔΙ - Καλοκαιρινές εκδηλώσεις 2013

 Ικανοποίηση και αισιοδοξία.

 - Η αθρόα  προσέλευση  του κόσμου  και   η απρόσμενη σε αριθμό και  παλμό συμμετοχή της νεολαίας έφεραν τη χαρά. Με επίκεντρο το Πανηγύρι του Χωριού  -θεσμός «βιότοπος»–αναπτύσσονται  και εξελίσσονται εξαιρετικές μορφές  πολιτισμού, αξιοπρόσεκτα «πολιτιστικά παραδείγματα» σε περιόδους κρίσεις.

 Οι έξι ημέρες  δημιουργίας και προσφοράς.

Δευτέρα 22 Ιουλίου:

«Κινηματογράφος του Χωριού-Μνήμη Ιωάννη Αθ. Μπαλανίκα»

«Με τη λάμψη στα μάτια» και τη σκηνοθετική ματιά  του Πάνου Γλυκοφρύδη  να εισδύει στα ενδότερα της ανθρώπινης ψυχής οι κάτοικοι  του Χωριού παρακολουθούν   τη  γνωστή δραματική ταινία.

Τρίτη 23 Ιουλίου: 

Εικόνες από το Χωριό

Ο Γιώργος Αθ. Τζήκας  πρόβαλε «εν είδει»   ντοκιμαντέρ εικόνες από την καθημερινή 

ζωή  στο Χωριό κατά την τελευταία δεκαετία..

Τετάρτη 24 Ιουλίου

«Το κύμα» 

Πείραμα  στο πείραμα…

Στην εξαιρετική ταινία του Ντένις  Γκάνσελ ο δάσκαλος, κεντρικός ήρωας, πειραματίζεται με όρους βιωματικής  διδασκαλίας πάνω στη φύση του ολοκληρωτισμού. Προτάθηκε στους έφηβους, αφού παρακολουθήσουν την ταινία,  να συμμετάσχουν  σε οργανωμένη συζήτηση γύρω από το παιδαγωγικό πείραμα. Αποτέλεσμα;

Τα πειράματα πετυχαίνουν και όταν αποτυγχάνουν…

Πέμπτη, 25  Ιουλίου το απόγευμα

Παιδική Σκηνή Λυκουδίου και  «Μοναξιά, μαρμάναμ. Μοναξιά!»

Θεατρική παράσταση  εμπνευσμένη από τη δημογραφική περιπέτεια του Χωριού.

Συγκίνηση και μάτια βουρκωμένα στην Πλατεία.

Παιδιά της Παιδικής Σκηνής

Κορίτσια –αγόρια ονειροπόλα

Τα πόδια έχουμε στη γης

Τη φαντασία στο «Αμόλα!»

Παρασκευή,26 Ιουλίου

                 

Ανήμερα της Αγίας Παρασκευής Το Πανηγύρι του Χωριού

Πανηγυρίζουμε!

Πάνω από  χίλιοι οι πανηγυριώτες τις δυο βραδιές. Πάνω από κάθε προσδοκία η συμμετοχή της νεολαίας.

Σάββατο, 27 Ιουλίου

Δεύτερη μέρα του Πανηγυριού

Η εορταστική διάθεση κορυφώνεται,  πανηγυρίζει  το Πανηγύρι!...

Στα παιδικά μου χρόνια ο πιο μεγάλος

Αξάδερφός μου μ’ έπαιρνε μαζί

Στα πανηγύρια , που ’τανε παρ’ άλλος

Πρώτος  στην ομορφιά και στην ορμή.

   (Ο Τάκης Πλούμας, Μιλτιάδης Μαλακάσης)

Όταν εδώ και τριάντα περίπου χρόνια αποφασίζονταν η μετακίνηση  του πανηγυριού από την Κυριακή της Ορθοδοξίας στην εορτή της Αγίας Παρασκευής και ο Πολιτιστικός Σύλλογος αναλάμβανε τη διοργάνωσή του στην Πλατεία, δε φανταζόμασταν ότι πανηγύρι με πανηγύρι η όψη του Καλοκαιριού και του Χωριού  θα άλλαζε τόσο.

Στην αρχή ήταν ο χορός στην πλατεία με βιολιά και  με κλαρίνα και με  το κέρασμα στα «όργανα». Και όταν το «κέρασμα» έγινε πέρασμα από το «χορεύω» στο «χορεύουμε», χορεύει όλο το Χωριό.

Το ένα έφερνε το άλλο. Το πανηγύρι έγινε  βιότοπος για πολλές  μορφές πολιτισμού, έφερε κόσμο. Και κυρίως νέο κόσμο. Ο κόσμος έφερε ζωή, κίνηση, ενίσχυσε τα μαγαζιά, αύξησε τον αριθμό τους, με ό,τι αυτό σημαίνει...

 

   

Προετoιμασία Eκδηλώσεων